- Էլեկտրոնային ամսագիր
-
Մեր մասին
- Հաշվետվություններ
- Նախակրթարան
- Արխիվ
- Կապը մեզ հետ
-
Դասեր
- «Թվերի բաժանելիությունը» թեմայի ամփոփու
- «Գործիքների խմբեր: Ներկապն. Ֆայլ. գոծողութ
- Ջրոլորտ
- Հերոսանանք հերոսներով, հերոսների հետ
- Շնորհավոր ծնունդդ, Անմահ լոռեցի
- «Է˜Յ, ԼԱ´Վ ԿԵՆԱՔ, ԱԿԱ´ՆՋ ԱՐԵՔ... »
- ««Ավետիք Իսահակյան»» ամփոփում
- «Ես այսպես ասեմ, դու այնպես հասկացիր»
- Բաց դաս նվիրված բ հնչյուն-տառինին
- Զատիկի տոնին նվիրված դաս
- Բաց դաս տեխնոլոգիա առարկայից
- Չեխովի «Գրազ» պատմվածքը
- «Հայրենիք, ես մի զարկն եմ քո բազկի» թեմայի ա&
- Զատիկի սեղանի սպասքադրում
- Ազգային երգ ու պար
- Յոթնաթերթիկ ծաղիկը
- Հայկական եկեղեցիներ
- Երաժշտական շախմատ
- Դպրոցը գիտական միջավայրում
Լոռին, Թումանյանը, 186-ը…
էն Լոռու ձորն է, ուր հանդիպակաց Ժայռերը խորունկ նոթերը կիտած,
Դեմ ու դեմ կանգնած համառ ու անթարթ
Հայացքով իրար նայում են հանդարտ....
Փետրվարի 19, 2019 թվական: Մտնում էիր դպրոց ու չնայած ձմռան ամսին՝ Լոռվա շունչն էիր զգում. վարարած Դեբեդի վշշոց ու անտառների խուլ շառաչ. երեխաներն էին սառած բնությունը կենդանացրել իրենց ոգևորությամբ ու աշխուժությամբ: Իսկ երեխաներն իսկապես աշխույժ էին ու վարակւմ էին բոլորին: Դպրոցի նախասրահում շրջում էին թումանյանական հեքիաթների կերպարները և իրենց բնորոշ ողջույնը տալիս ներս մտնողին, մի քիչ ավելի մեծերը զբաղված էին ներկաների՝ Թումանյանի մասին գիտելիքը ստուգելով ու որպես գնահատական՝ գիրք նվիրելով: Հետո եկան տարրական դասարանների աշակերտներն ու իրենց մանկական պարզությամբ բեմականացրին Ամենայն հայոց բանաստեղծի ստեղծագործություններից ու բոլորին <<տարան>> Լոռի: Իսկ ի՞նչ էր կատարվում վերևի հարկերում. ամենուրեք Թումանյանն էր իր բարի ժպիտով: Բաց դասեր, ներդասարանական միջոցառումներ, զեկուցումներ… Եզրակացությունը նույնն է. Թումանյանի մասին խոսելիս, լսելիս անգամ մարդ լցվում է անասելի բարությամբ, լավատեսությամբ, վառ ապագայի անխախտ հավատով:
Դեմ ու դեմ կանգնած համառ ու անթարթ
Հայացքով իրար նայում են հանդարտ....
Փետրվարի 19, 2019 թվական: Մտնում էիր դպրոց ու չնայած ձմռան ամսին՝ Լոռվա շունչն էիր զգում. վարարած Դեբեդի վշշոց ու անտառների խուլ շառաչ. երեխաներն էին սառած բնությունը կենդանացրել իրենց ոգևորությամբ ու աշխուժությամբ: Իսկ երեխաներն իսկապես աշխույժ էին ու վարակւմ էին բոլորին: Դպրոցի նախասրահում շրջում էին թումանյանական հեքիաթների կերպարները և իրենց բնորոշ ողջույնը տալիս ներս մտնողին, մի քիչ ավելի մեծերը զբաղված էին ներկաների՝ Թումանյանի մասին գիտելիքը ստուգելով ու որպես գնահատական՝ գիրք նվիրելով: Հետո եկան տարրական դասարանների աշակերտներն ու իրենց մանկական պարզությամբ բեմականացրին Ամենայն հայոց բանաստեղծի ստեղծագործություններից ու բոլորին <<տարան>> Լոռի: Իսկ ի՞նչ էր կատարվում վերևի հարկերում. ամենուրեք Թումանյանն էր իր բարի ժպիտով: Բաց դասեր, ներդասարանական միջոցառումներ, զեկուցումներ… Եզրակացությունը նույնն է. Թումանյանի մասին խոսելիս, լսելիս անգամ մարդ լցվում է անասելի բարությամբ, լավատեսությամբ, վառ ապագայի անխախտ հավատով: