Մենք` 7ա դասարանցիներս
Ամեն ինչ սկսվեց 2013 թվականին, երբ մեր ռուսերենի ուսուցչուհին` Սվետլանա Ալեքսանդրովնան, ասաց, որ տեղի է ունենալու հեռուստակամուրջ հ. 186 հիմն. դպրոցի 5ա և Միտիշչիի հ. 8ա դասարանների միջև: Ռեպորտաժը վարում էր մեր դասարանի Կարենը, որն անցավ շատ հետաքրքիր և բովանդակալից: Կարծում ենք, որ այդ ամենը հայրենասիրական զրույց էր. չէ որ հենց այդ ծրագրի շրջանակներում մենք պատմեցինք և ներկայացրինք մեր երկիրը, մեր քաղաքը` իրենց խորհրդանիշներով, սովորոյթներով և իհարկե, մեր դպրոցի և մեր դասարանի մասին:
Իսկ այս տարի այնպես ստացվեց, որ Կոլոսով Կարենը` մեր համադասարանցին, հրավեր ստացավ, ըստ որի` 2015 թ-ի մարտի 14-ին պետք է մեկնի Ռուսաստանի Դաշնություն` Միտիշչի քաղաք, որպեսզի ավելի մոտիկից ծանոթանա հ. 8 դպրոցի աշակերտների հետ և ներկայացնի Հայստանը մեր աչքերով:
Ու մենք 7ա դասարանի աշակերտներս, որոշեցինք այդ առիթով պատրաստել անմոռուկ, բացիկներ` բարեմաղթանքներով, և հուշանվերներ նռան տեսքով: Քանի որ այս տարի հայերս նշում ենք Եղեռնի 100 ամյակը, որոշեցինք մեր բացիկներում պատմել նաև այդ մասին:
Ահա եկավ սպասված օրը: Դասարանում իսկական խառնաշփոթ էր: Յուրաքանչյուրս ,,բարի թռիչք,, էինք մաղթում Կարենին և անհամբեր սպասում, թե երբ պետք է գա այն բաղձալի օրը, երբ նա կվերադառնա և կպատմի իր տպավորությունների մասին:
-Ես հպարտ եմ, որ հայ եմ,- հրաժեշտից առաջ ասաց Կարենը,- և անելու եմ ամեն ինչ, որ Ռուսաստանում գտնվելու օրերին պատմեմ իմ հասակակիցներին Հայաստանի մասին, ու նրանք էլ գան և տեսնեն մեր արևի երկիր հայրենիքը: Չէ որ այն ամենալավն է:.
Ահա տեսնում եք` աշակերտ լինելը ինչ~ լավ բան է, ինչ~ լավ օրեր ենք անցկացնում հ. 186 հիմն. դպրոցի հարկի տակ, ինչ~ հրաշալի է ունենալ լավ ընկերներ ու լավ ուսուցիչներ…
Այնպես որ սպասեք. մի անգամ էլ ավելի հետաքրքիր բաներ կպատմենք ձեզ…
Սիրով` 7ա դասարանի աշակերտուհիներ` Սարգսյան Ժաննա, Նազարյան Միլենա, Արևշատյան Էլեն
Իսկ այս տարի այնպես ստացվեց, որ Կոլոսով Կարենը` մեր համադասարանցին, հրավեր ստացավ, ըստ որի` 2015 թ-ի մարտի 14-ին պետք է մեկնի Ռուսաստանի Դաշնություն` Միտիշչի քաղաք, որպեսզի ավելի մոտիկից ծանոթանա հ. 8 դպրոցի աշակերտների հետ և ներկայացնի Հայստանը մեր աչքերով:
Ու մենք 7ա դասարանի աշակերտներս, որոշեցինք այդ առիթով պատրաստել անմոռուկ, բացիկներ` բարեմաղթանքներով, և հուշանվերներ նռան տեսքով: Քանի որ այս տարի հայերս նշում ենք Եղեռնի 100 ամյակը, որոշեցինք մեր բացիկներում պատմել նաև այդ մասին:
Ահա եկավ սպասված օրը: Դասարանում իսկական խառնաշփոթ էր: Յուրաքանչյուրս ,,բարի թռիչք,, էինք մաղթում Կարենին և անհամբեր սպասում, թե երբ պետք է գա այն բաղձալի օրը, երբ նա կվերադառնա և կպատմի իր տպավորությունների մասին:
-Ես հպարտ եմ, որ հայ եմ,- հրաժեշտից առաջ ասաց Կարենը,- և անելու եմ ամեն ինչ, որ Ռուսաստանում գտնվելու օրերին պատմեմ իմ հասակակիցներին Հայաստանի մասին, ու նրանք էլ գան և տեսնեն մեր արևի երկիր հայրենիքը: Չէ որ այն ամենալավն է:.
Ահա տեսնում եք` աշակերտ լինելը ինչ~ լավ բան է, ինչ~ լավ օրեր ենք անցկացնում հ. 186 հիմն. դպրոցի հարկի տակ, ինչ~ հրաշալի է ունենալ լավ ընկերներ ու լավ ուսուցիչներ…
Այնպես որ սպասեք. մի անգամ էլ ավելի հետաքրքիր բաներ կպատմենք ձեզ…
Սիրով` 7ա դասարանի աշակերտուհիներ` Սարգսյան Ժաննա, Նազարյան Միլենա, Արևշատյան Էլեն
Գարնանային արձակոււդների ավարտից հետո Կարենը վերադարձավ իր հետ բերելով Միտիշչիի դպրոցի մանկավարշական կոլեկտիվի նամակը, որը ներկայացնում ենք՝
,,Я и мой коллектив благодарны Вам за проявленное внимание. Русский и Армянский народы были рядом во все времена, И сегодня, когда мы живем в разных государствах, нам особенно приятно, что братский народ не забывает русский язык, более того, придает большое значение его развитию в Армении. О результатах преподавания русского языка в армянских школах мы можем судить по уровню владения языком вашего ученика, замечательного ведущего телемоста Карена Колосова.
Из вашего письма нам стало известно, что 24 апреля - скорбная дата в жизни армянского народа. Как Вы справедливо отметили в своем письме, Россия одна из первых признала факт Геноцида армян в Османской империи в 1915г. Иначе и быть не могло, ведь наши народы стояли плечом к плечу и в радости, и в горе.
Мы глубоко сочувствуем всему армянскому народу, и в этот скорбный день будем с вами.
С уважением, педагогический коллектив и директор МБОУ СОШ N 8 г. Мытищи Капба О.С.,,
Из вашего письма нам стало известно, что 24 апреля - скорбная дата в жизни армянского народа. Как Вы справедливо отметили в своем письме, Россия одна из первых признала факт Геноцида армян в Османской империи в 1915г. Иначе и быть не могло, ведь наши народы стояли плечом к плечу и в радости, и в горе.
Мы глубоко сочувствуем всему армянскому народу, и в этот скорбный день будем с вами.
С уважением, педагогический коллектив и директор МБОУ СОШ N 8 г. Мытищи Капба О.С.,,
