,,Մայրենի լոտո,,
21. 02 <<Մայրենի լոտո>>
Ընթերցանության տոնավաճառի 4-րդ եզրափակիչ օր:
Նախասրահում 6գ դասարանցիներն են: Սկզբում բոլոր ներկաներին ևս մեկ անգամ հիշեցվեց Մայրենիի օր պետական տոնի մասին, բոլորը շնորհավորեցին միմյանց այդ առիթով: Հետո խոսվեց այն մասին, թե ինչու որպես գիտելիքի ստուգման ձև ընտրվեց խաղի տարբերակը: Աշակերտները պատմեցին, թե ինչ մեծ նշանակություն են տվել խաղին ու նրա տված արդյունքին մեր մեծերը, հիշաակվեցին հայոց սև օրերին Թումանյանի հորինած խաղերի մասին: Իսկ դրանց իմաստը, ըստ Ամենայն հայոց բանաստեղծի. այն էր, որ ազատ ժամանակ մարդկանց, հատկապես երեխաներին հնարավորություն կտար ոչ թե <<դատարկ բաներով զբաղվելու>>, այլ գիտելիք հարստացնելու ու հայրենիքին կապվելու <<ինտելիգենտի սիրով>>:
Ու սկսվեց խաղը: Դասարանը բաժանվեց երկու խմբի` մասնակից խաղազույգեր և հանդիսատեսներ, որ պետք է միշտ պատրաստ լինեին ընկերներին օգնելու: Խաղավարները պարկից հանում էին խաղաքարը, էկրանին բացվում էր հարցը, որի շուրջ մտածելու համար տրվում էր 8 րոպե, իսկ մասնակիցներն էլ ստուգում էին, թե արդյոք այդ հարցի պատասխանը կա՞ իրենց խաղաքարտում:
Ուշագրավ էր, որ խաղը ոգևորել ու համակել էր ողջ դահլիճին. խաղում էին բոլորը:
Թե՜ առաջին, թե՜ երկրորդ փուլերի արդյունքում հաղթող ճանաչվեց Անահիտ-Արթուր խաղազույգը:
Դա, ինչ խոսք, չէր նշանակում, թե մյուսները պակաս գիտելիք ունեին: Խաղում, ինչպես և կյանքում կա մեկ այլ` ոչ պակաս կարևոր գործոն. դա հաջողակ լինելն է:
Թող բոլորն ունենան կայուն գիտելիք, իսկ հաջողությունն էլ թույլ տա դրսևորելու իմացածը:
Տոնավաճառը փակված է:
Ընթերցանության տոնավաճառի 4-րդ եզրափակիչ օր:
Նախասրահում 6գ դասարանցիներն են: Սկզբում բոլոր ներկաներին ևս մեկ անգամ հիշեցվեց Մայրենիի օր պետական տոնի մասին, բոլորը շնորհավորեցին միմյանց այդ առիթով: Հետո խոսվեց այն մասին, թե ինչու որպես գիտելիքի ստուգման ձև ընտրվեց խաղի տարբերակը: Աշակերտները պատմեցին, թե ինչ մեծ նշանակություն են տվել խաղին ու նրա տված արդյունքին մեր մեծերը, հիշաակվեցին հայոց սև օրերին Թումանյանի հորինած խաղերի մասին: Իսկ դրանց իմաստը, ըստ Ամենայն հայոց բանաստեղծի. այն էր, որ ազատ ժամանակ մարդկանց, հատկապես երեխաներին հնարավորություն կտար ոչ թե <<դատարկ բաներով զբաղվելու>>, այլ գիտելիք հարստացնելու ու հայրենիքին կապվելու <<ինտելիգենտի սիրով>>:
Ու սկսվեց խաղը: Դասարանը բաժանվեց երկու խմբի` մասնակից խաղազույգեր և հանդիսատեսներ, որ պետք է միշտ պատրաստ լինեին ընկերներին օգնելու: Խաղավարները պարկից հանում էին խաղաքարը, էկրանին բացվում էր հարցը, որի շուրջ մտածելու համար տրվում էր 8 րոպե, իսկ մասնակիցներն էլ ստուգում էին, թե արդյոք այդ հարցի պատասխանը կա՞ իրենց խաղաքարտում:
Ուշագրավ էր, որ խաղը ոգևորել ու համակել էր ողջ դահլիճին. խաղում էին բոլորը:
Թե՜ առաջին, թե՜ երկրորդ փուլերի արդյունքում հաղթող ճանաչվեց Անահիտ-Արթուր խաղազույգը:
Դա, ինչ խոսք, չէր նշանակում, թե մյուսները պակաս գիտելիք ունեին: Խաղում, ինչպես և կյանքում կա մեկ այլ` ոչ պակաս կարևոր գործոն. դա հաջողակ լինելն է:
Թող բոլորն ունենան կայուն գիտելիք, իսկ հաջողությունն էլ թույլ տա դրսևորելու իմացածը:
Տոնավաճառը փակված է:
