Ջ՜ան, մեր դպրոց…

           Երեխաներին պաշտպանելն ու նրանց օրը գույներով լցնելը միայն հունիսի 1-ին պետք չէ անել:
Սա շա՜տ լավ գիտեն 186-ում:
Եվ ահա հերթական տոնը` արդեն դպրոցի հյուրընկալ բակում ու դասարններում:
Հ. 120 մանկապարտեզի սաների ներկայությամբ դպրոցն ավելի էր երիտասարդացել:
186-ի տարրական բաժնի փորձառու դասվարները մի մեծ ավտոբուսով ,,186-ից 186,, երթուղով գնացին մանկապարտեզ և պատվավոր հյուրերին բերեցին դպրոց: Բակում գույներ էին, բարձր տրամադրություն, երգ, պար, նկարչություն: Փոքրիկների ուրախ ճռվողյունն էլ ավելացավ, ու  ամեն ինչ իր տեղն ընկավ:
Ավագ ընկերնրը ջանք ու եռանդ չէին խնայում օրը հագեցած դարձնելու համար:
Բայց չէ՞ որ միայն երգ ու պարով չէ. ախր նրանք ավագ խմբի սաներն էին, որ շատ շուտով պետք է նստեն դպրոցական նստարանին` գրատախտակի ու համակարգչի առջև:
Իսկ նրանց համար դպրոցը անծանոթ, կախարդական վայր է: Ուրեմն նրանք պետք է լինեին նաև դասարաններում, նստեին դպրոցական նստարանին, թեկուզ մի քանի րոպե իրենց աշակերտ պատկերացնեին:
Ու կիսամանկապարտեզական - կիսադպրոցական փոքրիկները հաստատ մանկապարտոզ վերադարձան առաջին, խառը, անծանոթ, բայց հաճելի տպավորություններով դպրոց-հեքիաթի մասին: Իսկ նրանցից դպրոցին մնացին փոքրիկ թաթիկներով նկարած, կտրատած ափաչափ նկարները:
Թող գունագեղ լինի բոլոր երեխաների  առօրյան ու չտեսնված - չլսված անակնկալներով լի: 

---