- Էլեկտրոնային ամսագիր
-
Մեր մասին
- Հաշվետվություններ
- Նախակրթարան
- Արխիվ
- Կապը մեզ հետ
-
Դասեր
- «Թվերի բաժանելիությունը» թեմայի ամփոփու
- «Գործիքների խմբեր: Ներկապն. Ֆայլ. գոծողութ
- Ջրոլորտ
- Հերոսանանք հերոսներով, հերոսների հետ
- Շնորհավոր ծնունդդ, Անմահ լոռեցի
- «Է˜Յ, ԼԱ´Վ ԿԵՆԱՔ, ԱԿԱ´ՆՋ ԱՐԵՔ... »
- ««Ավետիք Իսահակյան»» ամփոփում
- «Ես այսպես ասեմ, դու այնպես հասկացիր»
- Բաց դաս նվիրված բ հնչյուն-տառինին
- Զատիկի տոնին նվիրված դաս
- Բաց դաս տեխնոլոգիա առարկայից
- Չեխովի «Գրազ» պատմվածքը
- «Հայրենիք, ես մի զարկն եմ քո բազկի» թեմայի ա&
- Զատիկի սեղանի սպասքադրում
- Ազգային երգ ու պար
- Յոթնաթերթիկ ծաղիկը
- Հայկական եկեղեցիներ
- Երաժշտական շախմատ
- Դպրոցը գիտական միջավայրում
Պաշտպանենք երեխաներին հունիսի 1-ից մինչև մայիսի 31-ը
186-ում գիտեն ոչ միայն հերթական օրերը տոն դարձնել, այլև տոն ստեղծել այլոց համար:
Դպրոցի աշակերտական խորհրդի անդամները /նախագահ Աննա Դավթյանի գլխավորությամբ/ մայիսյան վերջին օրերին եռուզեռի մեջ էին: Չնայած դասերն արդեն մի քանի օր առաջ ավարտվել էին, բայց նրանք ննույն ճշտապահությամբ ամեն օր գալիս էին դպրոց ու չէին շտապում տուն գնալ: Փորձում էին ու փորձում:
Հունիսի 1-ին բաժանվեցին 3 խմբի ու բարձր տրամադրությամբ, գույնզգույն փուչիկներով, նախառեսած տոնական ծրագրով գնացին դեպի Երևանի հ.118, հ.119, հ. 120 մանկապարտեզներ:
Փոքրիկների համար անակնկալ էր ու անչափ հետաքրքիր, թե ինչու էին եկել դպրոցականները, մինչև այն պահը, երբ նրանք սկսեցին իրենց երգն ու պարը, գեղարվեստական մարմնամարզությունը, կրկեսային վարժություններն ու հումորային խոսքը: Փոքրիկները սոսկ հանդիսատեսներ չէին. նրանք ակտիվ մասնակիցներն էին բոլոր ելույթների. չէ՞ որ նրանք էին օրվա <<հերոսները>>:
Չէ´, դպրոցականներն էլ են երեխա, նրանց օրն էլ էր, բայց մի՞թե կարելի է ուրախանալ, եթե դրան մասնակից չես կարողանում դարձնել մյուսներին, շրջապատիդ: Ու դպրոցականների տոնական տրամադրությունը հենց այդ մտքից հասնում էր բարձրակետին:
Այո´, 186-ում գիտեն նաև շրջապատի համար օրը տոն, իսկ տոնն էլ ՏՈՆ դարձնել:
Դպրոցի աշակերտական խորհրդի անդամները /նախագահ Աննա Դավթյանի գլխավորությամբ/ մայիսյան վերջին օրերին եռուզեռի մեջ էին: Չնայած դասերն արդեն մի քանի օր առաջ ավարտվել էին, բայց նրանք ննույն ճշտապահությամբ ամեն օր գալիս էին դպրոց ու չէին շտապում տուն գնալ: Փորձում էին ու փորձում:
Հունիսի 1-ին բաժանվեցին 3 խմբի ու բարձր տրամադրությամբ, գույնզգույն փուչիկներով, նախառեսած տոնական ծրագրով գնացին դեպի Երևանի հ.118, հ.119, հ. 120 մանկապարտեզներ:
Փոքրիկների համար անակնկալ էր ու անչափ հետաքրքիր, թե ինչու էին եկել դպրոցականները, մինչև այն պահը, երբ նրանք սկսեցին իրենց երգն ու պարը, գեղարվեստական մարմնամարզությունը, կրկեսային վարժություններն ու հումորային խոսքը: Փոքրիկները սոսկ հանդիսատեսներ չէին. նրանք ակտիվ մասնակիցներն էին բոլոր ելույթների. չէ՞ որ նրանք էին օրվա <<հերոսները>>:
Չէ´, դպրոցականներն էլ են երեխա, նրանց օրն էլ էր, բայց մի՞թե կարելի է ուրախանալ, եթե դրան մասնակից չես կարողանում դարձնել մյուսներին, շրջապատիդ: Ու դպրոցականների տոնական տրամադրությունը հենց այդ մտքից հասնում էր բարձրակետին:
Այո´, 186-ում գիտեն նաև շրջապատի համար օրը տոն, իսկ տոնն էլ ՏՈՆ դարձնել: